Wat een jaar #44

Lief lijf,

Vandaag is de laatste dag van 2022. Wat een jaar was dit. Ik zat laatst al eens te denken, maar dit jaar heeft mij helaas weinig goeds gebracht. Ik kijk terug op een mentaal heel zwaar jaar. Ook fysiek heb ik dit jaar echt wel veel ingeleverd. 

Begin dit jaar zaten we natuurlijk vol in de verbouwing. Er moest veel geregeld en er was weinig tijd voor ontspanning. Ik liep een aantal dagen per week bij de revalidatie, om te leren mijn lijf beter aan te voelen. Ik durf te zeggen dat ik dat zeker ben gaan doen. Ik voel beter wat er gebeurd en kan hierdoor beter handelen. Ik ga niet meer altijd door als ik voel dat ik beter rust kan nemen. Het is lastig, vooral als ik leuke dingen gepland heb staan. Mijn mentaliteit blijft: ‘afspraak is afspraak’, dus als ik een afspraak heb gemaakt, wil ik me daaraan houden. Ik merk daardoor dat ik voorzichtig ben met het maken van afspraken. Als ik die niet heb, kan ik ook niemand teleurstellen. Feit is wel.. je ziet mensen minder en ben dus vaker thuis. 

Verder heb ik in totaliteit bijna 12 weken in het ziekenhuis gelegen dit jaar. Dat is bijna 1/4 van het jaar. 3 ziekenhuisopnames, waarbij ik de eerste keer dacht dat het niet zwaarder kon. De tweede vooral mentaal een uitdaging was. En de laatste.. tja, ik ben bang dat ik daar toch echt de nodige ‘trauma’s’ wel heb opgelopen. Daarbij ben ik doodsbang. Bang voor wat er nu nog gaat komen. Bang dat ik mijn been niet meer echt ver kan buigen. Bang dat andere zich teveel zorgen om mij maken. Bang dat de wegtrekkers niet verdwijnen. Bang dat het weer terug komt op een andere plek. En er is niemand, maar dan ook echt niemand die hier een uitspraak over kan/wil/durft te doen. De tijd zal het leren. 

We zijn dit jaar verhuisd. Hebben het huis officieel verkocht. Hebben van dit huis onze plek gemaakt, maar moeten ook echt nog dingen afmaken om het echt onze plek te maken. Zo hebben ze tijdens mijn laatste opname heel veel gedaan in de badkamer, zodat ik wel echt thuis kan douche (en ik kan je zeggen… na ongeveer 6 maanden douche bij andere, is douche in je eigen huis echt een zegen!). Er is een begin gemaakt aan onze tv-kast. De keuken is compleet. Er hangt een warmtepomp, waardoor het nu een heerlijke temperatuur is in huis. En nu.. nu al de ‘kleine’ dingen nog. Even dit en even dat, maar de laatste loodjes wegen het zwaarst. 

Ik vind niet dat we onze eerste vakantie met z'n drieën mogen vergeten. Onze eerste keer dat we echt een week in een park zijn geweest. Allemaal leuke dingen hebben gedaan, maar bovenal gewoon genoten hebben van elkaar. Wat was dit een heerlijke week. Een week om nooit meer te vergeten. Volgend jaar gaan we dit zeker weer doen. Het maakt mij niet uit waar we zijn... als die twee belangrijke mensen maar bij mij zijn! Mijn geluk is waar zij zijn!
 

Dit boek ga ik sluiten. Niet teveel meer aan denken. We starten een nieuwe en zorgen dat het een goede wordt. We gaan er wat van maken, tussen alle dingen in. Goede herinneringen maken, veel liefde geven en ontvangen. Ik ga niet meer zeggen dat 2023 een beter jaar gaat worden, maar dat we er het beste van proberen te maken, dat is zeker!

Ik ben vet trots. 

Trots op mijn lieve man, die er dit jaar weer steeds voor mij was. Die alles probeert te doen, zodat het voor mij makkelijker wordt. Die onwijs groeit in het proces van ziekenhuisbezoeken en opnames. 

Ik ben trots op mijn lieve papa en mama, die er ook dit jaar altijd voor mij waren. Die ook in de verbouwing onwijs hebben geholpen. Die zich aanpassen, oplossingen zochten en er toch steeds weer waren als er iets gebeurde. 

Trots op mijn lieve zussie, die toch steeds naar het ziekenhuis kwam, er voor me was en lekkere dingen voor mij maakte. Die voor papa en mama zorgde, zodat zij weer voor mij konden zorgen. 

Trots op mijn schoonmoeder en haar man, voor het helpen tijden de verbouwing en het helpen van mijn man toen ik het niet kon. 

Ik ben bang dat ik nu echt nog mensen vergeet, maar weet dat ik het niet met opzet doe. Iedereen is waardevol voor mij, helpt hoe ze kunnen. Achter de schermen door er te zijn voor papa en mama of voor mijn man. Het is fijn als die mensen er allemaal zijn.

Voor nu sluit ik echt af. 365 dagen overschaduwd door slechte dingen. Jammer dat de goede momenten hierdoor een beetje worden vergeten. 

We keep going strong! Ook in 2023!