Make it count again! #43

Lief lijf,

Ik weet niet goed waar ik moet beginnen na de afgelopen 5 weken. 

Waar ik me in de vorige update druk maakte omdat ik niet bij Vin kon zijn voor zijn operatie, ging het vanaf dat punt heel slecht met mij. Een goed verhaal hierover zal ik later nog met jullie delen, maar daarvoor moet ik echt even gaan zitten met de mensen die het van buitenaf hebben gezien. Ik heb namelijk zoveel pijn gehad, dat ik de helft niet heb opgeslagen. 

De hele korte versie is in ieder geval: waar het in het begin leek op enkel een huidinfectie (al riep ik de hele tijd dat het diep in mijn kuit zat), bleek dit uiteindelijk niet het geval. Na veel gedoe is besloten mijn knie te spoelen en in mijn been te kijken voor andere dingen. Tijdens de operatie bleken er 2 abcessen te zitten in mijn kuit en er zat een ontsteking met bacterie in mijn knie. Ze hebben dit allemaal verwijderd en een drain achter gelaten in mijn been om mijn kuit te spoelen. Na enkele dagen spoelen is de drain verwijderd. Eén kant is heel mooi dicht gegroeid, de andere is echt nog open en moet goed verzorgd worden. 

Na deze operatie is er vanalles mis gegaan. Het grootste struikelblok waren de vele infusen, maar ook het hebben van veel buikpijn, buikloop en het misselijk zijn en spugen maakte mij uitgeput. Deze keer waren we zo ver dat ik zelfs een sonde heb gekregen. Dit werkte totaal niet, dus zijn we vrij snel hiermee gestopt. 

De korte versie is toch alweer vrij lang geworden, maar het feit blijft: ik had helse weken en dit goed navertellen kan ik nog niet. Ik heb artsen gesmeekt mij te laten slapen en pas wakker te maken als alles voorbij was. Dit klinkt heftig en is het ook, maar zover was ik. Ik heb dit in 8 jaar tijd niet mee gemaakt. 

Nu is het kerst. Ik mocht net voor de kerstdagen naar huis. Het voelde raar om de kamer in het ziekenhuis te verlaten. De kamer waar ik 5 weken heb gelegen. Alle muren, gaatjes, vlekken, etc. heb gezien. Toch ben ik natuurlijk heel blij dat ik weer in mijn eigen bed mag slapen, naast mijn lieve man, zonder al die piepende dingen. 

Kerst is voor mij een tijd om terug te kijken, maar nu.. nu wil ik vooruit kijken. Er staat veel te gebeuren dit jaar: keuring UWV is misschien voor nu wel het grootste ding. Het voelt als mijn hoofd op het hakblok.. al kan ik momenten ook heel goed zien dat het tijd is voor mij en ik dit dus nodig heb. Dus we gaan er met frisse tegenzin in en gaan zien hoe het afloopt. 1 ding is zeker.. je kan je leven niet plannen! Helemaal niet als je ziek bent.

Wij gaan genieten van elkaar en het thuis zijn! Kerstavond waren we heerlijk samen, eerste kerstdag had Vin storingsdienst (en helaas natuurlijk de hele middag storing) maar lag ik ook voornamelijk in bed en tweede kerstdag gaan we vieren met Abby. We gaan starten met een gezellig ontbijtje. Daarna de cadeautjes uitpakken en lekker even spelen. Aan het einde van de dag gaan we de verjaardag van onze vriend Frenkie vieren. 4 jaar geleden alweer dat we erbij waren dat de vliezen braken en we daarna moesten afwachten. Jeetje wat een tijd, maar wat ben ik een trotse tantie! Tanties grote jongen mag na de vakantie naar de basisschool! Weet een mijlpaal bereikt! 

Voor nu sluit ik af en wil ik iedereen nog een fijne kerst wensen. Geniet van het eten, de lieve mensen om je heen en laat het het waard zijn! Dit moment komt niet meer terug, so let it count! 

We keep going strong!

liefs