Soms even niet #20

Mijn lieve lijf,

Damn wat zitten we elkaar lekker in de weg. Ik in mijn hoofd en jij in mijn lijf. Het lijken twee totaal verschillende dingen. 

Het plaatje vond ik wel even toepasselijk bij wat ik wilde schrijven vandaag. Want ik ben het hier echt mee eens, maar wat nou als je geen doel meer durft te stellen, je bang bent dat alles faalt en dat je levenspad niet gaat worden zoals je dat had bedacht? Wat heeft dat stukje doorzetten dan nog voor nut? 

Ik merk dat ik het soms lastig vind. Me weer over de zoveelste drempel heen te zetten. Weer te kijken naar wat wel lukt en weer ‘gewoon’ alles over je heen laten komen. De harde doorzetter vervaagd en ik weet niet zo goed of ik hier nu zo blij mee ben. 

Ik mis het ‘gewone’ leven. Het leven waarin ik lekker kon sporten, paardrijden, uitgaan, gek doen met vrienden, avondjes weg, wijntjes drinken en bovenal gewoon lekker 4 dagen mijn klasje draaien. Ik mis die draakjes, ik mis mijn onderwijs en ik wil mijn lieve collega’s! Ik mis het meedraaien in de maatschappij als een doodnormale vrouw van 29. Want dat ben ik ook. 

Er zijn zoveel dingen die ik anders voor me had gezien als klein meisje met 100 dromen. We bouwen naar een prachtige toekomst en dat vergeet ik echt niet. Ons paleis, de bungalow, zal enorm gaan helpen om beter uit de voeten te kunnen in mijn eigen huis. Dankbaar dat dit op ons pad kwam en dat we er iets prachtigs van gaan maken! 

Het lijkt mij zo fijn om weer dingen te kunnen doen die ik vroeger deed. Paardrijden, fanatiek trainen in de sportschool, gewoon afvallen..

Blij zijn met wie ik ben.. nu, straks en vroeger! Maar 1 ding is voor mij duidelijk geworden.. ik had nooit zo hard moeten zijn voor mezelf toen ik 75 kilo woog (jup dan is mijn BMI nogsteeds te hoog), maar wat verlang ik daarnaar… 

We integreren langzaam het Vegan eten in mijn dagelijkse routines. Het gaat zeker nog niet vlekkeloos en ik moet nog even leren om vooral in de spontane momenten (bij anderen) niet mee te eten, maar oefening zal vast helpen! De hoeveelheden die ik moet opeten is lachwekkend.. ik mag hopen dat als ik straks gewend ben ik de helft op krijg! 

Een aardige klaagzang deze ronde, maar dit is ook soms even mijn hoofd. Een hoofd vol liefde, verdriet, verveling, machteloosheid, strijdlust en een groot brok ongeloof. En het mag er allemaal zijn, want er tegen vechten heeft in ieder geval geen zin.

Vandaag gewoon even niet!

Liefs