Lief lijf,
We vechten hard samen. We zetten door en we gaan er voor. Ik denk dat we de grootste mentale dip hebben gehad, maar hier weer uit klimmen zal tijd kosten. Bij mij gaan we van 0 naar 100% in het liefst 1 dag… dus terug naar wat we van Reade (revalidatie) hebben geleerd en echt gaan plannen.
Drie dagen Methylprednison 500 mg via het infuus hebben zijn uitwerking gehad op vooral mijn slaap. Plafonddienst iedere avond/nacht, doodmoe zijn maar vooral niet gaan/kunnen slapen. Verder heb ik last van bloedhete handen en voeten, maar de rest van mijn lijf is ijskoud. Ik ben erg moe en voel me gejaagd. Emoties schieten alle kanten op en ik voel me gek. Het is lastig om echt te beschrijven wat ik voel, maar denk dat ik hiermee aardig in de buurt kom.
Sinds vorige week vrijdag zitten we aan de Methadon. Ik denk eindelijk dat ze een wondermiddel hebben gevonden. Na de ‘afgesproken’ 3 dagen inwerktijd begon ik echt verschil te merken. Ik heb minder kortwerkende oxycodon nodig en word ‘s nachts niet huilend wakker. Helaas is nu meteen verhogen voor een hele stabiele dag niet mogelijk. Voor nu neem ik genoegen met dit en geniet ik van de momenten dat pijn niet altijd meer de overhand heeft.
Dit weekend komt mijn liefste kleine vriendinnetje weer naar ons. Ik heb haar gemist en wil weer leuke dingen met haar doen. Op de planning dit weekend zet ik dan ook gewoon: naar de SPEELTUIN! Verder vieren we zondag haar verjaardag, want 2 april wordt die kanjer alweer 3 jaar! De helft van haar leventje ben ik inmiddels al in beeld. Jeetje wat klinkt dat bizar. Ik hoop zo dat ik met haar een prachtige band op kan bouwen, waarin vertrouwen, respect, openheid en liefde de belangrijkste punten zijn. Ik denk soms na over hoe het zal zijn als ze gaat puberen. Krijg ik te horen: ‘je bent toch mijn moeder niet’? Of komt ze juist met alles naar mij toe, omdat het zo vertrouwd is geworden?
Ik hoop natuurlijk op het laatste, want damn knappe griet.. wat ben ik nu al trots op jou!! Op hoe jij alles doet, hoe jouw papa en mama alles doen en hoe we het met z’n alle voor elkaar krijgen dat dit hele plaatje LIEFDE uitspreekt! We helpen elkaar, luisteren en volgen ons hart..
Vandaag doe ik het nog even rustig aan. Na een douche vanmorgen ben ik terug in bed gekropen. Ik zet nog even een serie aan, doe mijn ogen even dicht en dan beginnen we met het passen van mijn nieuwe kleren! Een nieuw begin, waarin ik vond dat ik meer vrouwelijk gekleed wil zijn. Vooral jurken besteld dus! Vind ik altijd zo leuk bij andere en zelf gun ik het me niet. Tot nu dus!! Uitbreiding komt er aan!!
Sorry voor deze lekkere ‘van de hak op de tak’ update… laten we het gooien op de medicijnen, hihi.
We keep going strong!
Reactie plaatsen
Reacties
Wat ben je toch een toppper💪❤️
Liefs en knuffels van mij xxxx
Sterk bezig Tamara. Ik hoop dat je nu weer wat kan aansterken. Het is een hele zware tijd, ik hoop dat je stukje bij beetje er sterker uitkomt, en dat de artsen een medicijn kunnen vinden om deze dip te voorkomen. Want een diepe dip dat is het zeker. ❤💪
Zoooooooo Trots op jou💖😍😘💖😍😘💖😍😘
Hoi Lieve Tamara , wat fijn dat de methadon wat doet voor je en dat je nu alweer zo positief denkt en doet . En wat een trotse mama ben jij voor Abby een betere moeder kan ze zich niet wensen . Geniet van de kleine dingen die goed gaan Kanjer ,. Dikke kus