Einde schooljaar #38

Lief lijf,

Woensdag was een hele moeilijke dag. Ik had namelijk een gesprek op mijn werk over mijn herstel. In een hoop dingen kan ik mij goed vinden, maar het doet allemaal zo ontzettend veel pijn.

Eerder schreef ik al over het niet meer zien van mijn naam op het formatieplaatje. Het niet kunnen opstarten van mijn eigen groepje is hard en voelt heel zwaar. Het moeilijke is dat ik de keuze van school echt wel begrijp, maar soms zie en hoor ik dingen waar ik zo onwijs verdrietig van wordt. Ik wil zo onwijs graag weer mijn liefde delen met een groep kinderen en naar mijn idee wordt dit mij toch langzaam afgepakt. Natuurlijk hebben we het gehad over volgend jaar, maar alles is zo onzeker en voelt zo niet eerlijk en oké.

Ik luister graag naar een liedje waarin ik me zo goed kan verplaatsen in sommige stukjes. https://youtu.be/dh-nn645M0Y 

Na dit, voor mij, oneerlijke gesprek had ik een afspraak bij een speciale kapper. Ik ben zoveel haar verloren. Een tijdje terug al besloten om het korter te knippen, maar ook dat is nu eigenlijk te dun om los te laten. Mijn pruik van 6 jaar geleden kan nu niet, want mijn eigen haar op mijn hoofd is nog wel te dik. Ik hoopte een nieuwe, andere oplossing te vinden en die hebben we gevonden. Het is zo jammer dat het zo duur is, maar wat ben ik er blij mee. Ik zie mezelf in de spiegel als ik het op heb en voel me weer zoveel meer vrouw. Ik ben zo dankbaar dat dit kan. 

Ook gister was moeilijk. Ik heb het gevoel afscheid te nemen van mijn laatste ‘eigen’ groep. Ondanks dat ik dit jaar ook veel ben uitgevallen, heb ik deze klas opgestart en neergezet op de manier hoe ik dit al jaren met passie en veel plezier doe. Ik ga ze onwijs missen, want wat was het een heerlijk groepje!

Ook namen we gister afscheid van collega’s. Collega’s die de afgelopen jaren veel voor mij hebben betekend. De ene in de voorbereidingen, de ander in het zijn van mijn duo en weer een ander in het overnemen van mijn ziekteverzuim. Stuk voor stuk toppers die mij continu in mijn kracht lieten staan, mij vertrouwen gaven dat het goed kwam en mij mijn ding lieten doen. Ik ben trots op de keuzes die zij maken, maar damn wat ga ik ze missen.

Voor nu sluiten we dit jaar af, verdrietig, boos, teleurgesteld, maar ook vol liefde van collega’s, kinderen en ouders. Ik zal vechten en strijden voor mijn plek en niks zal mij in de weg staan.. maar nu eerst opladen deze zomer, want daar ben ik ook aan toe.

Fijne zomervakantie allemaal!

We keep going strong!