Januari.. een nieuwe start #62

Lief lijf,

Ik zag deze tekst voorbij komen en vond hem toepasselijk. Wat een maand.. wat een tijd!

Een periode waarin ik hard werk aan mezelf. Ik heb januari echt gezien als de start van een nieuw boek. Het is tijd om oude patronen te doorbreken en nieuwe patronen te maken. 

Voor mij was deze maand een periode van onder andere: zien wat ik had.. zien wat ik heb.. voelen wat ik mis.. ervaren dat het oké kan zijn, niet oké te zijn.. afstand nemen.. grenzen stellen.. het heel moeilijk vinden.. teruggrijpen naar 'oude' gewoontes.. maar bovenal: patronen zien en weten wat je doet en waar je valkuil ligt. 

Of het nu beter gaat? Nee, zeker niet.. want ik word keihard teruggetrokken in de realiteit en kan gewoon niet loslaten dat ik niet meer kan zijn wie ik wil zijn: JUFFIE, maar ook de VROUW die hield van gekkigheid, dansen, springen, vrolijkheid, heel veel chaos en geen tel nadacht als er weer eens iets onmogelijks werd voorgesteld! Damn wat mis ik haar! En weetje.. dat gevoel.. is het ergst, als ik kijk naar mijn kleine ik! Dat meisje wist namelijk niet watvoor leven haar stond te wachten..

Maar hey.. JIJ.. Lief lijf.. dit is allemaal negatief.. dus.. huppa in die startblokken.. want deze maand heeft ook heel veel gebracht! Werken aan jezelf is een proces.. en nee, dat is niet in een dag, een week of een maand klaar! Dus... let's go!

We begonnen bij de psycholoog. Een nieuw ritme aannemen, hoe moeilijk kan het zijn? Ik kan je na een paar weken ‘oefenen’ vertellen dat het zeker heel erg moeilijk is. Hele simpele dingen, worden ineens heel lastig:

• opstaan tussen 8 en 9 uur;
• Aankleden;
• Ontbijten;
• 2x per dag 10-20 minuten naar buiten;
• 3x max 20 minuten rusten (liggend, zonder prikkels).

Ik kan je zeggen dat het vaak al ingewikkeld wordt bij het op tijd opstaan. Mijn hele lijf zegt: ‘NEE’, maar als ik het eenmaal toch doe, merk ik ook dat de energie iets toeneemt. Aankleden en ontbijten ging mij redelijk goed af vanaf het begin. Naar buiten gaan neem ik soms een beetje met een korreltje zout. Ik ga de deur uit voor de fysio of mijn werk en zeg dan maar tegen mezelf dat dit ook goed is. Toch voelt het achteraf vaak niet af en verplicht ik mezelf uiteindelijk alsnog om een extra rondje te gaan lopen. 

Verder heb ik meegedaan aan mijn eerste retreatdag. Super spannend, bijna eng zelfs. Als ik terug kijk ben ik heel blij dat ik het heb gedaan, maar is er ook veel los gekomen. Ik wil Stacy en Francis heel erg bedanken voor deze mooie dag en wil zeker vaker aan zoiets meedoen. Kijk ook eens op hun site.

De eerste maand van het nieuwe jaar zit er bijna op. We proberen leuke dingen te plannen. Zo gaan we heerlijk een weekje naar Landal Vennenbos in maart en zitten we stiekem te kijken naar een weekje Landal ‘Land van Bartje’ voor de zomervakantie. We hebben het daar altijd zo leuk, dat we graag nog een keer terug gaan! Nog even een keertje kijken dus, want ik wil heel graag veel mooie dingen doen dit jaar! 

Het gaat fysiek ‘oké’. Wat houdt dat in op dit moment? Nou.. mijn knie van mijn linkerbeen doet zeer en we gaan er een MRI van maken. Dit kan helaas pas eind februari. Verder zijn mijn leukocyten te laag. De arts heeft overleg gehad met collega’s, want bij anderen hadden ze nu gaan behandelen: prednison en/of een medicijn van de hematoloog. Beide zien ze niet zitten. Prednison, omdat we allemaal weten wat dit doet en juist niet meer doet. Het medicijn van de hematoloog niet, vanwege de bijwerkingen die kunnen optreden. Kortom.. we gaan afwachten, maar dit maakt me wel extra vatbaar voor infecties. Laat ik daar nou net GEEN zin in hebben. Toch verander ik niks.. ik let op met zieke mensen in mijn buurt, maar het houdt mij niet tegen om te doen wat ik wil doen. 

Ook ben ik bij de afdeling Voortplantingsgeneeskunde geweest. Ik had toch nooit gedacht dat ik hier heen zou moeten, maar daar zijn we dan. Praten over een IVF-traject, zonder zicht op een klein wondertje in de nabije toekomst. Het gesprek ging namelijk over het invriezen van eicellen. Dit omdat als ik een behandeling moet ondergaan omdat als het slechter met mij gaat, ze mij niet kunnen garanderen dat ik daarna nog vruchtbaar ben. Het gesprek ging dus, helaas, echt niet over het zwanger mogen/kunnen worden op dit moment. 
Dit gesprek was pittig en maakte meer los dan ik van tevoren kon bedenken. Na het bericht dat mijn leukocyten zo laag zijn en er kans is op infectie zie ik voor me dat ook de voortplantingsgeneeskunde op dit moment niet willen gaan starten met het traject. Infectiegevaar is ook daar namelijk één van de grootste 'gevaren'. Ik heb nog niks gehoord, maar om mezelf de tegenvaller te besparen, vul ik hem toch een beetje in...

Ik ben benieuwd wat februari mag gaan brengen. Een schrikkeljaar, dus een extra dag deze maand. We gaan ervoor.

We keep going strong!