Lief lijf,
Ik dacht dat wij een afspraak hadden gemaakt. Je zou gaan aangeven wat ik voor je moest doen om te zorgen dat het beter gaat.. maar wat doe je.. je gooit er toch nog een schepje bovenop. Je maakt mij bang en onzeker en gooit me van de ene naar de andere kant. We moeten even een dealtje maken geloof ik… JIJ EN IK moeten het samen gaan doen! Ik zal op jou letten als jij een beetje op mij let.
De nacht van donderdag op vrijdag was heel erg schrikken. Ik kreeg donderdag rond een uurtje of half 8 ineens last van druk op mijn borst. Eerst hebben we geprobeerd dit te onderdrukken met een pijnstiller, maar helaas werd het steeds erger. De druk op mijn borst trok ook naar mijn rug. Het leek net of er een zandzak bovenop lag of dat ik tussen twee planken zat die niet mee wilde bewegen. Het balletje ging rollen… er werd een ECG (hartfilmpje) gemaakt en ze kwamen bloedprikken. Al vrij snel kwam er een arts van de cardiologie afdeling mee kijken. Even een testje met een spray onder mijn tong. Dit hielp, de druk werd minder. Dan denk je dat dat fijn is, maar eigenlijk kan dat betekenen dat er een vernauwing zit in één van je kransslagaderen. In het bloed was gelukkig nog niks te zien en ze hielden mij dan ook in de gaten. Na een uur werd opnieuw een hartfilmpje gemaakt en weer bloed afgenomen en zo ook om half 3 ’s nachts nog. Alles zag er hetzelfde uit, dus de paniek was weer gaan liggen. Dat ik maar gewoon rustig moest gaan proberen te slapen.
De volgende dag hebben we het nog gehad over de druk op mijn borst en alle dingen die zijn gebeurd. Daar kwamen de dooddoeners: stress en vermoeidheid. Daar moest het aan liggen. Een paar avonden goed slapen en dan zou het vast weer beter gaan. Begrijp me niet verkeerd lief lijf, want ik snap dat je heel moe bent met zo weinig slaap, maar is dit echt wat je probeert aan te geven? Moet ik nog meer rust houden? Of toch die salto’s, koprollen of dansen misschien?
Vrijdag hebben we verder weinig gedaan. Ik was erg moe en wilde eigenlijk even helemaal niks. Mama is langs geweest ’s morgens en ’s middags papa nog even. We zijn toen even lekker naar buiten geweest en hebben een rondje gelopen. Nouja, papa heeft gelopen en ik heb gezeten. Heel fijn die buitenlucht, maar daarna was ik wel een beetje raar in mijn hoofd. ’s Avonds heb ik online nog even meegekeken bij het afscheid van mijn allereerste eigen klasje in het regulier onderwijs. Wat baal ik ervan dat ik er niet voor deze kids kon zijn. We hadden in groep 6 zoveel meegemaakt en ze hebben echt een plekje in mijn hart. Gelukkig kon ik op deze manier toch nog even meekijken.
We hebben ook een upgrade gekregen. Na een paar dagen heel slecht slapen lig ik nu op een kamertje helemaal alleen. Mijn buurman was super lief, maar snurkte heel hard en had veel pijn waardoor hij continu kreunde. Super zielig en ik had hem graag willen helpen, maar dat gaat helaas niet. Even een privé kamer is dan ook wel echt heel erg lekker. Kan ik me richten op Me, Myself and I!
Ik heb ’s avonds een lekkere slaappil gekregen en dat heeft gewerkt. Ik heb geslapen van ongeveer 23 uur tot 8 uur. Dat zijn aardig wat uurtjes als je kijkt wat het de afgelopen tijd is geweest. Dit maakt helaas niet dat ik minder moe ben of het idee heb dat het echt beter gaat, maar deze uurtjes pakken ze me niet meer af!
Vandaag doen we het gewoon weer lekker rustig aan. De pijn lijkt goed onder controle, alleen reageer ik op de nieuwe medicatie met buikpijn en heb ik last van mijn hoofd. Ik geef er zoveel mogelijk aan toe dat ik niet te veel moet willen doen, want ergens hoop ik toch dat ik volgende week donderdag nog eventjes mijn gezicht kan laten zien op school om de kinderen een fijne vakantie te wensen en ook mijn collega’s nog eventjes te zien. Ik weet het… werk is totaal niet belangrijk… maar voor mij dus wel!
Lief lijf, hier mijn laatste berichtje aan jou voor vandaag! Neem de tijd om aan te sterken en geef aan waar ik je bij kan helpen. Ik heb er nu echt veel voor over om te zorgen dat dit niet steeds weer opnieuw hoeft te gebeuren. De grens is hier en ik voel hem goed! Nu is het tijd om aan ons te gaan denken!
We keep going strong!
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Tamaar, wat een mooi”gedichtje”.
Super goed geschreven weer, je kan een boek maken😊 lieverd tot straks. Keep going strong👊🏻💪🏻😘😘
Wauw wat omschrijf je jou gevoel toch goed op. Onwijs kl... dat jij dit allemaal moet ondergaan, iedere keer komt er weer iets nieuws voorbij. En wij? Wij staan daar maar aan de zijlijn, en hopen dat de artsen met DE oplossing komen. Ik zou willen schreeuwen..... kom op lief lijf geef onze lieve Tamara het signaal waarmee zij en de artsen verder kunnen, en jou, lief lijf, samen met Tamara wat leuker door het leven kunnen wandelen.
Lieve Tamaar, je doet het goed, blijf goed luisteren naar je lieve lijf…..😘💪
Hee lieve Tammie!! 😘
Wat een mooie manier om jouw verhaal kwijt te kunnen, maar wat een verdrietige verhalen. Wat jouw lieve lijf allemaal moet meemaken weer is niet te bevatten. Wat blijf je ondanks alle tegenslagen dapper en positief strijden, wat een wereld wijfie ben je ook! Lieverd ik wens je heel veel sterkte en duim met je mee dat er snel wat verlichting mag komen voor alle pijn ❤️ Hele dikke kus, Sandra
En vanavond weer zo'n fijn pilletje voor een goede nachtrust? We misten je gisteren maar we hebben je liever er volgend schooljaar er meteen bij. 😘