Lief lijf,
Gisteren was een spannende dag. De dag dat mijn huis op internet ging voor de verkoop. Ik had een hele vreemde kriebel in mijn buik. Een fijn, maar ook verdrietig gevoel. Ik ben niet zo een ster in afscheid nemen en nu ga ik toch een stukje afsluiten.
Op 23 november 2017 kreeg ik de sleutel van mijn mooie poppenhuis. Ja, die bijnaam had die verdient! Klein, maar fijn! Een nieuwe vloer en schilderen, dat was wat we moesten doen. Heel eerlijk, tijdens de ‘verbouwing’ werd het mij allemaal te veel. Ik heb veel huilbuien gehad en mijn moeder gevraagd de meeste beslissingen te nemen. Ik kon het niet meer. Een klein maandje verbouwen en toen op 16 december voor het eerst daar slapen. De nacht richting deze verhuisdag kan ik me nog goed herinneren. Ik wilde niet en snapte niet dat ik hiervoor gekozen had. De woorden van mijn moeder stelde mij gerust: ‘je hebt nu gewoon twee huizen en mag altijd terug komen’. Wel ging mijn huidige kamer direct in miniverbouwing en werd dat de slaapkamer van mijn ouders.
Al snel wist ik dat ik mij pas thuis zou gaan voelen met een beetje gezelschap. Daar kwam mijn lieve kleine vriendinnetje op mijn pad! Ik heb Spookie opgehaald op 29 december! Heerlijk zo een beestje in huis. Dit zorgde ervoor dat ik naar huis moest en dat voelde goed.
Terugkijkend op de afgelopen 4 jaar heb ik in dat huis een hoop meegemaakt. Ik ben er een paar keer heel ziek geweest, heb een paar keer moeten besluiten mijn huis leeg te laten en bij mijn ouders te gaan wonen. Gelukkig kon ik steeds weer terug naar mijn leuke poppenhuisje.
Ik heb er genoten met vrienden en familie! Gezellige avondjes op de bank, maar ook genieten van de stad op fietsafstand. Haarlem heb ik altijd een leuke stad gevonden. Avondjes met vrienden en collega's en het terug kunnen fietsen was echt heerlijk!
Daarnaast ben ik van baan gewisseld. De overstap van speciaal onderwijs naar het reguliere onderwijs. Een moeilijke, maar uiteindelijk goede beslissing. Ik heb het naar mijn zin bij mijn huidige school en geniet van de kinderen als ik er ben.
Ik heb er dates gehad en ik ben er met Vin tijdelijk gaan samenwonen. We hebben er in quarantaine gezeten en één van de zwaarste momenten in onze prille relatie gehad.
Daarnaast geef ik eerlijk toe dat het financieel vaak best heel zwaar was. Ik had me echt verkeken op de kosten en dacht dat het allemaal makkelijker zou zijn. Er zijn een aantal slapenloze nachten geweest, maar ook hier had ik mijn heerlijke vangnet! Mijn familie heeft mij altijd geholpen. Het is leerzaam, maar het is heel fijn dat ik het straks niet meer alleen hoef te doen. Niet meer alleen de financiele lasten dragen.
Als ik het zo op een rijtje zet is het een huis met een verhaal. Een mooie tijd om af te sluiten en te gaan genieten van een nieuwe start. Samenwonen in Hoofddorp… of gaan we toch voor een ander huis?
Wie zal het zeggen?!
Reactie plaatsen
Reacties